ಗುರುವಾರ, ಜೂನ್ 2, 2011

Comedy of errors...!!

My amma was a teacher in the same school where I was studying. Being a teacher's son was never easy. The most common torture I was going through was that if there are any activities being conducted in our school, my name was added to to it without my consult even though  I was not comfortable taking part in it most of the times. But I was helpless, because whenever I said no, complaint was directly given to my mom by completely exaggerating things by saying your son is not taking part in any of the extra curricular activities and immediately my mom used to scold me without even conducting an investigation!!

But now i realize how it helped to shape up my personality. I was there in the group who used to say prayer in front 1200 students daily, i was also 'included' in many groups like news reading, news writing, school band, school volunteer etc etc...apart from the famous post of CR!! But the other side of being active in so many events is that many times it was leading to some funny unavoidable errors.

The most hilarious and funny things  were happening during our school  days,  due to our lack of preparation and also some completely unavoidable, unexpected events which were happening due to the reasons which got nothing to do with us what so ever!!

In our high school, we got a class teacher who was having a lot of theater experience. It was the time when people were discussing kaveri issue through out the state. So our madam wanted us to do a drama related to kaveri water giving message of peace. The concept that was worked out in script was to start the drama with episode of Durgi killing Mahishaasura, and then relate it to current day happenings. Our mam also some how managed to get a tabla and keyborad artists to give it a realistic touch, apart from including the concepts of malnutrition, importance of nature etc in the drama.

So after every thing got finalized, i got an opportunity to do triple acting (3 different roles) in that drama! First I have to wear a dress of rakshasa and dance with fellow rakshasas and then come in the form of vegetable!, and finally a filmy like appearance in the climax scence, with the role of 'peace maker'! But the most difficult role was to maintain discipline in the whole auditorium as i was the CR, and almost all the students of our class took part in the drama.

Since the beginning of the practice, as there were number of people involved in it, there was something new added to the concept on regular basis and the whole concept was completely different from what we started!! What I got to know on the day of final performance was that my mam was writing new dialogues for me for the climax and  i should read it out. But there was no time for practice and I dared to read it up the whole thing at the time of the performance! (my character allowed me to read out it by keeping the script in hand).

The day began with some dramatic instances ( which is a different story altogether!). As usual our school day was at national college auditorium. As we were seniors, our performance was placed at last. And I was a bit tensed as I should to change the costumes 3 times within 30 minutes.

After hours of waiting, it was time for our drama. Since it started to rain, though it was late night the auditorium was jam packed. The drama began, with full josh. It was easy for me to do the first role, as it was rakshasa's dance, the steps were not so difficult. After that i came back and changed the dress and was waiting in the side wings. Apart from me there were 20 more people waiting in the side wings. As part of the drama, we were required to exhibit different types of fruits. So for that our mam had purchased fruits and also we had prepared some posters containing the pictures of fruits. We had kept those with us in side wings, but long hours of waiting had made us hungry and we began to eat fruits!! We sincerely tried to leave something for the drama, but at the time of making appearance to the stage we were left only with the posters! Since I was the CR, i had to take moral responsibility for that, so i was thinking about the reasons which i have to give to my mam!

Everything went fine till now. But after i did my 2nd role and came back, i had to change the costume again and had to wear a garland of skulls!!, But we had only one such garland for both me as well for the character of mahishasura! Since there was gap between both the performance we thought we could manage with just one. But things did not worked out as planned. I changed the costume and was waiting for the garland in the green room.My mam came there and said-
"You go there and stand, we will reach you the script of dialouges at the right time''
"Yes mam"
"Now what are you doing here, its time for you to go to centre stage"
"Im waiting for that garland of skulls, which is with mahishasura who is performing at the stage, who was supposed to be here by this time!"

Suddenly a guy came running to the green room and said
"mam, mahishasura's lungi came off while he is performing!"
Mam asked "Where is he now"
"Still dancing on stage!"
We rushed out of the green room and came near the side wings. Mahishasura's lungi  was on ground!, but his dignity was protected by the pant he was wearing. His act was to dance there for 2 minutes and come back, but since he had unexpected wardrobe malfunction, he did not know what to do next and hence kept on dancing on the stage by  glancing towards us for help!

The tabala and piano artsists who were giving music thought it was part of the drama and increased their beats!! There were several other characters on the stage who were dancing and all were in confused mood, as the background music was supposed to end by now marking their exist from the stage. Time was running out and we had to come to some quick decision. As musicians were on the other side of the stage, so one guy was sent out to them to tell to stop the music. My mam made an idea and told me that she will talk with the lighting technicians to give the effect of dim and dip, and you enter the stage by taking that garland from Mahishasura when he comes out of the stage.

Soon the music was stopped, and i entered the stage by one end and the foolish mahishasura went off the stage from other end!! Since there was dim and dip lighting I went after him running quickly and reached the other end of the stage where i shouted at him to give garland and somebody gave it to me finally! But when i came back to the stage, there was proper lighting and i realized that my spectacles had fallen off somewhere in the stage during that confusion. There were more people on stage at that time enacting some scenes, some were dancing at one corner. My role was a passer by citizen, who should be walking wearing that garland. So i took the opportunity to search for my spectacles then i suddenly realised in bright light that i was wearing a garland of vegetables instead of skulls!! And i thought of going out of the stage to exchange it, and looked at the side wings where i saw my friend ( who was supposed to enter the stage to give me the script of dialogues) and my mam who were dancing!

I was surprised at first to see them dance, but then realised that they were encouraging the fellow dancers who were performing at the stage! Then i thought of going towards them slowly, but to my bad luck the drama of the other people got over and it was my time to act! But luckily i got my specs back, it was with my friend who took it when it fell on the stage. wearing the specs i started my part of acting and when it came to the climax part i saw towards side wings for the script, where my friend was holding it and instead of he coming in, he was expecting me to come there! But it was too late to take any decisions on that so i decided to talk with own words and i did that effectively as my kannada was good. I remember that i spoke something about vision, viewpoint etc etc since most of the people saw me wearing the spectacles at the center of the stage, they thought that all these were part of drama and gave a huge applause!

After that, i met my mam who told me
''It came out well at the end. Who taught you those dialogues?''
''Even i do not know. It just happened!''
''idiots who told you to eat all the fruits??Why did you let that happen''
''I do not know even that. It just happened!''
(Later when i asked my friend why he did not gave me the script, he told me that he and mam were signalling me to come out and exchange the garland and take the script, but i did not respond to them. Then i realised that they were not dancing at side wings, but giving signals to me to come out. But since i was not wearing my specs and due to the lighting i thought that they were dancing!!)

ಸೋಮವಾರ, ಜನವರಿ 24, 2011

A nameless story!

"What is your name?"
"What's there in a name?"
"Your existence!?"
"My body is there for my existence!"
"Oh, no. Your existence should be either your name or by your soul i.e, Your good works"
"Did you just mentioned soul!? prove me right?"
"Yeah. I did. But whats there in it?"
"Everything! I have heard they do roam around here at this time."
"Here?? at this grave yard?"
"Yeah. you heard it right. Here and at this grave yard"
"But what is your name?"
"Unsatisfied souls do roam here"
"But what is your name?"
"I just heard you chanting something when I mentioned unsatisfied souls. whats that?"
"Yeah. I was chanting the name of Hanuman.But what is your name?"
"What is it?" 
"GOD"
"What is it?"  
"I just replied for that. THE GOD!"
"Even im asking the same. What is that god?"
"Even i do not know. To be frank i am searching it here"
"How do it look like?"
"I do not know!"
"You do not know anything! What do you know then?!"
"I know that i am just a mere man"
" Oh is it. Listen. GOD is not just 'it' or a 'person'. It is a system"
"Is it"
"And a system works well only when it is been worked out well, leaving all your miss-beliefs, miss-representing"
"Oh ok"
"And when you leave aside all your egos and practice universal humanism, that system called GOD grows up itself and help you to grow with it in every aspects- spiritually, humanly and most important LIVELY!"
"You know everything! What is your name?"
"I know everything because i am not just a mere man!"
"What is your name?"
"Im evil"

"What is your name?"
 "Im god"

"What is your name?"
 "Im the system!"


"What is your name?"
"Im your existence!"


"But what is your name?"
"Im outside you, im inside you, but i can grow without you!"


"What is your name?"
"MIND"

ಶುಕ್ರವಾರ, ಡಿಸೆಂಬರ್ 17, 2010

Survival of the fittest.

Just crossing a very beautiful thick shrub forest which was also full of small rocks and big trees on a not so beautiful road we stopped. Or the sight which we saw stopped us. Standing like a rock ( or even mountain!), there was our opponent, giving first glimpse to us.

We were four of us.
 The opponent was alone.
We all were in our youths-young and energetic.
But the opponent was  looking as old as rocks and mountains.
This was my third encounter with the opponent. Having lost the first two, i had come well prepared this time with my gang! We were four-
One intelligent (Praneeth), one fittest ( Bharath), one lazy (Anthony) and one idiot (me).
But the opponent had more qualities than ours- stability, experience ( opponent had seen many people like us), age factor ( much much older than us) and even opponent was taller than us!

And the opponent's name is-
One and only SAVANDURGA!
Believed to be second largest monolith in Asia after madhugiri, it is in fact not a single hill. There are two hills namely karigudda and biligudda. The latter attracts more people due to its accessibility, where as the former is still not polluted by the people-thanks to its very thick shrub forest which avoids people.
We zeroed down to this beautiful place after considering almost all the places in the world to trek! Like many of our plans, even this got failed. So we ended up selecting this place,but once we did that trek, no regrets!

                                                            We should reach there!!

Situated near Magadi, the approach is very good except the last 3 miles. Though even now it is surrounded with forests, not so compared to good old days where it has been considered as heaven to shikaarees. This used to be the place which had plenty of leopards and bears. Even now you can find these in karigudda, if you are lucky. ( dont ask me how can it be 'lucky' to encounter a leopard or a bear in a lonely forest sorrounded by hills when you dont have an escape route!!).

                                                                      Way to go...

After reaching the foothills, not wasting much time, we were on our way up. Our aim is to reach 'nandi' idol at the top, which is the highest point here. Having visited the place earlier I became the 'guide'. Even though the 'lazy' had been here once, he opted out to guide. As usual-he was lazy.
There are marks painted on the hill to guide you up. As we began climbing, the visibility to surroundings began more clear making us view the stunning nature making us to feel we were just mere mortals infront of nature (in fact we are!). The first thing you notice when you climb for some distance and turn around is the ''Akshyapatra" of  bengalooru when it comes to supplying of drinking water-the river arkavathi. Arkavathi takes birth in Nandi hills, comes towards savandurga as if coming just to kiss its foothills, then takes a turn towards ramanagar which finally mingles with cauvery at the place called 'sangam near kanapura.

                                                                       Arkavathi
As we kept on climbing it, we were becoming exhausted sooner than we expected, which was reflecting our strength in front nature's and reducing our 'ego' by showing where we stand in front of nature.
Once you go up for around 500 meters, going past the initial rocks and shrubs, you will find the first wall of the fort. Yes! you read it right, a fort!. Right from kempegowda, tippu sulthan to cornwallis, many people have ruled here. But savandurga remains stable like- 'For men may come and men may go, but I stay on forever'. From that wall you got to climb another 300 meters, you will find a view point. That is just half way through!.

                                                                half way through....
But i was searching all the places if we are lucky enough to spot a leopard or bear. Because, live aside the  great hunter kenneth andreson, even his son has hunted around 40 leopards and a dozen sloth bears here!. But every time I searched behind the shrubs and rocks, I found only used plastic covers, bottles:(  people are finding innovative ways to pollute!.

As you go further up, you will be welcomed by a water stream, which can be drinked at your own risk!, followed by couple of old structures, remainings of the fort. Just after it, you will get the first glimpse of the 'nandi' .

                                              
                                                                 first glimpse of the nandi

Going further, you will end up yourself in thick shrub forest, where in fact you should do some adventure to move further. Expecting the bear, all i could find is beer bottle! The last stretch is more challenging, you can find yourself surrounded by many rocks and thick forest where you are expected to climb up when you are already tired! But a very nice place to play hide and seek, but we were not in the mood of playing. But once you have gone through it, your are there. That is it!
             


        praneeth  'posing' for cam                                                    
                                                                  
At last, after doing many circus we reached our destination, so it was natural to get excited.
The 'intelligent' was jumping all over, the 'fittest' was in search of food, eventually ended up eating carrot!, the 'lazy' found the place to take rest, the 'idiot' as usual did not knew what to do, so ended up doing nothing except enjoying the nature.

                                                            View from top

After reaching the top, you will get to view of karigudda!! The second hill. But there is no access from this point, you should take the different route altogether.
For all the people who know  this place- please do not come again here.
For all people who doesn't know this- Do not visit, anyhow you do not know it!
Because it has already been polluted enough. You are welcome only if you come to enjoy the nature and nothing else.
Finally i conquered it in my third attempt, my ego was boosted, but heard the hill singing-" Men may come and may go, but I stay for ever"

ಗುರುವಾರ, ಡಿಸೆಂಬರ್ 9, 2010

accident ಆಗೋಗಿದೆ...!

ಹೇಗಿರುತ್ತೆ accident ನ ಅನುಭವ?? 
ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವ ಎಲ್ಲಾ 'ಬಿದ್ದ' ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೂ ಕೇಳಿದ್ದ, ಕೇಳುತ್ತಿರುವ ಹಾಗು ಕೇಳುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಅದು, ಏಕೆಂದರೆ ನನಗೆ ಅ ದಿವ್ಯನುಭಾವವಿರಲಿಲ್ಲ! ಆದರೆ ಅವರು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ, ಕೊಡುತ್ತಿರುವ ಹಾಗು ಕೊಡುವ ಉತ್ತರ ಥೇಟ್ ವಿಷ್ಣುವರ್ಧನ್ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ-'experience cannot be explained , ಅನುಭವನ ಅನುಭವಿಸಬೇಕು' , ಒಂದು ಸಲ ಬಿದ್ರೆನೆ ಅದರ ಮಜಾ ಏನೂ ಅಂತ ತಿಳಿಯುತ್ತೆ ಅನ್ನುವ ಧಾಟಿ ಅವರದಾಗಿತ್ತು. 
ಬೀಳುವುದರಲ್ಲೂ ಅದೆಷ್ಟು ವಿಧಗಳು! 
ರಾತ್ರಿ ಹೊತ್ತು petrol bunk ಗೆ ಕಟ್ಟುವ ಹಗ್ಗಕ್ಕೆ ಗಾಡಿ ನುಗ್ಗಿಸಿ ಮುಗ್ಗರಿಸುವುದರಿಂದಾ ಹಿಡಿದು, ಹಿಡಿಯಲು ಬಂದ traffic police ಗೇ ಗುದ್ದಿ ಅವರ ಮೇಲೇ ಬೀಳುವ ಸಾಹಸಿ ಗೆಳೆಯರಿದ್ದಾರೆ ! 
12 ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ 15 ಸಲ ತನ್ನ ಗಾಡಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಜೊತೆಯೇ ಮಣ್ಣು ಮುಕ್ಕಿಸಿದ ಸಾಹಸಿ ಗೆಳೆಯ ಹೇಮಂತ್ ನಮ್ಮ ಗುಂಪಿನಲ್ಲೇ ಬೀಳುವುದರಲ್ಲಿ ರೆಕಾರ್ಡ್ ಮಾಡಿರುವವನು! 
ಹೀಗೆ ಬಿದ್ದವರು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರಣಗಳೂ ಅಷ್ಟೇ ರಂಜನೀಯವಾಗಿರುತಿತ್ತು!  ನಾಯಿ ಅಡ್ಡ ಬಂತು, ಬೇರೆಯವರು ಬಂದು ಗುದ್ದಿದರು, ಕತ್ತಲಾಗಿತ್ತು....ಹೀಗೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ ಕಾರಣಗಳು. 
ಆಗ ಬೇಡಿಕೊಂಡೆ ದೇವರನ್ನ ನಾನು- 'ದಯವಿಟ್ಟು ನಾನು ಬೀಳುವುದಕ್ಕೆ ಹೊಸ ಕಾರಣವೊಂದನ್ನ ಕರುಣಿಸು, ಅಥವಾ ಕಾರಣವೇ ಇಲ್ಲದೆ ಬೀಳಿಸು! No reasons what so ever!'.
ನನ್ನ ಬೇಡಿಕೆ ಥೇಟ್ ಹಿರಣ್ಯ ಕಶುಪುವಿನ ಬೇಡಿಕೆಯ  ಹಾಗೆಯೇ ಇತ್ತು- ನಾನು ಬೀಳುವಾಗ ಕತ್ತಲಾಗಿರಬಾರದು, ಬೆಳಗ್ಗೆಯೂ ಆಗಿರಬಾರದು; ನನಗೆ ಯಾರೂ, ಯಾವುದೂ ಗುದ್ದಬಾರದು; ನಾನು ಯಾರಿಗೂ, ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಗುದ್ದಬಾರದು. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬೀಳಬೇಕು, ಕೇವಲ ನನ್ನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಕಮ್ಮಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ!
ಈ ವಿಲಕ್ಷಣ ಭಕ್ತನ ವಿಲಕ್ಷಣ ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನ ಈಡೇರಿಸುವುದಕ್ಕೆ, ಅಂತ ಸಂಧರ್ಭವನ್ನ ಸೃಷ್ಟಿಸುವುದಕ್ಕೆ ದೇವರು ಕೆಲವು ಸಮಯ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ. Love at the time of cholera ದ ನಾಯಕನು ನಾಯಕಿಗಿಗಾಗಿ ಕಾಯುವ ಹಾಗೆಯೇ ನನ್ನನ್ನೂ ದೇವರು ಬೀಳಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಕಾಯಿಸಿದ! 
ಆದರೆ ಇಂದು ದೇವರು ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟ- ನಾನು ಬಿದ್ದೆ!, ನಾನು ಬಿದ್ದಾಗ-
ಬೆಳಗ್ಗೆಯಲ್ಲ, ರಾತ್ರಿಯೂ ಅಲ್ಲ-ಸಂಜೆಯಾಗಿತ್ತು!
ನಾನು ಯಾರಿಗೂ, ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಗುದ್ದಲಿಲ್ಲ; ನನಗೂ ಯಾರೂ ಯಾವುದೂ ಗುದ್ದಲಿಲ್ಲ-ಆದರೂ ಬಿದ್ದೆ!
ಹಿಂದಿನ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯೂ ಕೂತಿರಲಿಲ್ಲ, ಹಾಗಂತ ಒಂಟಿಯಾಗಿಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ!
ಸುಮ್ಮನೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದವನು ಬ್ರೇಕ್ ಹಾಗಿದೆ- ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟಾಗ ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲೆ, ನನ್ನ ಗಾಡಿಯ ಜೊತೆಗೆ, ಗೆಳೆಯನ ಜೊತೆಗೆ.
ಹೇಗಿತ್ತು ಆ ಅನುಭವ?
ನಾನು ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟಾಗ-ಪ್ರಪಂಚವೆಲ್ಲಾ ತಲೆಕೆಳಗಾಗಿದೆ, ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಸರಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ...ಇಲ್ಲ..ತಲೆಕೆಳಗಾದ ಕಾರು, ಬಸ್ಸು, ಓಡಾಡುವ, ನೋಡಿ ಹೋಗುವ, ನೋಡದೆಯೂ ಹೋಗುವ, ಎತ್ತುವುದ ಬಿಟ್ಟು ಬಗ್ಗಿ ನೋಡಿ ತಮ್ಮ ವಿಚಾರಧಾರೆಯನ್ನು ಹೊರಗೆಡವುವ ಬಗೆ ಬಗೆಯ ತಲೆಕೆಳಗಾದ ಮನುಷ್ಯರು...ನಾನು ಬಿದ್ದರೂ ಪ್ರಪಂಚವೇ ತಲೆಕೆಳಗಾದಿದೆ ಬಿದ್ದಿದೆ ಎಂದು ವಿಶ್ಲೇಸಿಸುವ ಒಂದು ಸದಾವಕಾಶ ನನಗೆ ಬಂದಿತ್ತು....zoo ನಲ್ಲಿ imported ಕೋತಿಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಜನರು ಸುತ್ತುವರಿದು ನೋಡುತ್ತಾರೋ, ಹಾಗೆ ನನ್ನನ್ನೂ ನೋಡುತಿದ್ದರಿಂದ ನನಗೆ ಮುಜುಗರವಾಗಿ ಎದ್ದು ನಿಂತುಕೊಂಡೆ, ಬರೀ ತರಚಿದ ಗಾಯಗಳಾಗಿದ್ದವು. 
ಈಗ- 'ಮುಟ್ಟಿದರೆ ಮುನಿ' ತರಹ ನನಗೆ ಮೈಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿ 'ಮುಟ್ಟಿದರೂ ಉರಿ'!

ಮಂಗಳವಾರ, ನವೆಂಬರ್ 9, 2010

ಹಾಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ

 ಮಾಡಲು ಬೇರೆ ಏನೂ ಕೆಲಸ ತೋಚದೆ, ಕೆಲವು ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಗೀಚಿದೆ-ಓದುವ ಕಷ್ಟ ನಿಮಗಿರಲಿ...

ಹೆಸರು:
 ಕೇಳಿದಳವಳು ನನ್ನ ಸುತ್ತಲು ತಿರುಗುವೆಯಲ್ಲಾ, ನಿನ್ನ ಹೆಸರೇನು?
ಹೇಳಿದೆ-ಅದು ಕಳೆದುಹೋಗಿದೆ, ಅದನ್ನೇ ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಬಂದೆನೆಂದು...
ನನ್ನ ಕಡೆ ನೋಡದೆ ಕೇಳಿದಳು-ಎಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುವೆಯೆಂದು?
ಹೇಳಿದೆ-ನಿನ್ನಲ್ಲೇ ಎಂದು, ಪ್ರೀತಿಗೆ ಹೆಸರಿನ ಹಂಗಿಲ್ಲವೆಂದು.
ತಕ್ಷಣ ಕೊಟ್ಟಳು ನನಗೊಂದು ಹೆಸರು, ಅವಳು ನನ್ನ ಪ್ರೇಮಿ..
ನನಗಿಟ್ಟ ಹೆಸರು ಚಂದ್ರ, ಅವಳು ನಾ ಸುತ್ತುವ ಭೂಮಿ.
ಅವಳಂದಳು-
ನೀನು ಚಂದ್ರ, ಪ್ರತಿ ರಾತ್ರಿ ಕಪ್ಪು ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ದೃಷ್ಟಿ ಬೊಟ್ಟು ಇಡುವ ಪ್ರೇಮಿ..
ನಾ ಪ್ರತಿ ಇರುಳು ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಬೆಳಕಿಂದ ಹೊಳೆಯುವ ಭೂಮಿ.

ನಂಬಿಕೆ :
ಬದುಕು ಸಾಗುತಿತ್ತು, ಹಳಿಯ ಮೇಲೆಯೇ ಸಾಗುವ ರೈಲಿನ ಹಾಗೆ...
ನೀ ಬಂದೆ ದಾರಿಯಲಿ ದಿಕ್ಕು ತಪ್ಪಿಸಲು, 
ನಂಬಿಕೆಯ ಕಂಬಿಯನ್ನೇ ಕಿತ್ತೊಗೆಯುವ ಬೂಕಂಪದ ಹಾಗೆ...
ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ಹೀಗೆ-ಮತ್ತೇರಿಸಿ ಸಾಯಿಸುವ ಸೋಮರಸದ ಹಾಗೆ.



ಕಾಲ:
ನೀನು ಚಂದ್ರನ ಹಾಗೆ,
ನಕ್ಕಾಗ ಅರ್ಧ ಚಂದ್ರ...
ಪ್ರೇಮ ಉಕ್ಕಿ ಹರಿದಾಗ ಪೂರ್ಣ ಚಂದ್ರ...
ಆದರೆ ಮುನಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಮಾತ್ರ
ನನಗೆ ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ, ನಿನಗೆ ಗ್ರಹಣ...
 
 

ಶನಿವಾರ, ಮೇ 29, 2010

ದೆವ್ವ ಬಂದಾಗ !!

ದೆವ್ವ!
ಹೇಗೆ ಜಗತ್ತಿನ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ದೇವರ ಬಗ್ಗೆ , ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ , ಕಡೆಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಬಗ್ಗೆಯೂ "ಇರಲಿ ನನ್ನದೊಂದು" ಅನ್ನುವ ಹಾಗೆ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೋ ಹಾಗೆಯೆ ದೆವ್ವ ಭೂತಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ.

ಭಾರತದಲ್ಲಿ ದೇವರು ದೆವ್ವಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಜನರು ಸ್ವತಹ ಆ ದೇವರು ದೆವ್ವಗಳಿಗೆ  ಬೇಜಾರಗೋವಷ್ಟು ಮಾತಾಡುತ್ತಾರೆ, ಚರ್ಚಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅದು ಕೊಡುವ ಭರವಸೆ, ಭಯದಲ್ಲಿಯೇ ಜೀವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆ ಭರವಸೆ, ಭಯಗಳ ನಡುವೆಯೂ ನಮ್ಮಂತವರಿಗೆ ಅದರೆಡೆಗೆ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಬತ್ತದ ಒಂದು ವಿಸ್ಮಯ, ಬೆರಗು ಅಥವಾ ಒಂದು ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯವಿರುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಭಹುಷಹ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಜನರು ಕೋರ್ಟು,ಸರಕಾರ,  ಕಾನೂನಿದಕ್ಕಿಂತಾ, ಯಾಕೆ ಸ್ವತಹ ತಮಗಿಂತಾ  ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ದೇವರು, ದೆವ್ವಗಳ  ಮೇಲೆ ನಂಬಿಕೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ!

ನಮಗೂ ಎಸ್ಟೋ ಸಲ ಎಷ್ಟೇ ಧೈರ್ಯವಂತರಾದರೂ, ಕಡು ಕತ್ತಲ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರೇ ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಯಾರೋ ನಮ್ಮನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿರುವ ಕಲ್ಪನೆಯೊಂದು ಮೂಡಿ ನಾವು ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟರೂ ಬೆನ್ನಿನಾಳದಿಂದ ಸಣ್ಣದೊಂದು ನಡುಕ ಶುರುವಾಗಿ ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಹಬ್ಬುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಏನು ಇರದಿದ್ದರೂ ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಏನಾದರೋ ಇದ್ದೀತೇನೋ ಎಂಬ ಆತಂಕ ನಮ್ಮನ್ನು ಆವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಅದರ ಪಾಡಿಗೆ ಅದು ಮಲಗಿಕೊಂಡಿರುವ  ದೆವ್ವವನ್ನು ನಾವೇ ತಟ್ಟಿ ಎಬ್ಬಿಸಿ ಆಚೆ ಕರೆದು, ಅದಕ್ಕಿಂತಾ ಭಯಾನಕವಾಗಿ ನಾವಿದ್ದರೂ, ನಾವು ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಹೆದರುತ್ತೇವೆ!.

ಅವತ್ತಗಿದ್ದೂ ಅದೇ.., ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿಯೋ ಯಾರೋ ತೀರಿಕೊಂಡ ದಿನವಿರಬೇಕು.
 ನಾವು ಹುಡುಗರು( ಹುಡುಗಿಯರೂ!) ಸುಮಾರು 16 ಜನ cousins, ಊಟವಾದ ಮೇಲೆ ಮಾಡಲು ಬೇರೇನೂ ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದರಿಂದ ದೆವ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ಆಡುತ್ತಾ, ಹೆದರಿ, ಬೆದರಿ ಸರಿಯಾಗಿ ನಿದ್ದೆಯೂ ಬಾರದ ಅವಸ್ತೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನೆ ಮುಸುಕೆಳೆದುಕೊಂಡು ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿದ್ದೆವು.
 ರಾತ್ರಿ ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೋ ಯಾರೋ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನ ತಟ್ಟುತಿರುವಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ತಕ್ಷಣ ಎಚ್ಚರಗೊಂಡ ನಾನು ರಾತ್ರೆ ನಾವಾಡಿದ ಮಾತೆಲ್ಲ ಜ್ಞಾಪಕಬಂದು, ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ ಯಾವುದೋ ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದ ದೆವ್ವ ನನ್ನನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಇಲ್ಲಿಯತನಕ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿದೆ ಅಂದುಕೊಂಡೆ!  ಮನೆಮುಂದಿರುವ ತುಳಸಿಯನ್ನು ದಾಟಿಕೊಂಡು ಬಂದಿರುವ (ಆಗ ನಮಗೆ ತುಳಸಿ ಇದ್ದರೆ ಅದು ಬರುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಇತ್ತು!) ಇದು ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಧೈರ್ಯವಂತ ದೆವ್ವವೇ ಇರಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡು, ತಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದ ದೇವರ ಹೆಸರನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ.
ಆದರೆ ಮತ್ತೆ ಯಾರೋ ನನ್ನ ಮುಸುಕೆಳೆದ ಹಾಗೆ, ನನ್ನ ಹೆಸರು ಕರೆದ ಹಾಗೆ ಆಯಿತು. ಆಗಲಂತೂ ದೇವರ ಹೆಸರು ಹೇಳಿದ ಮೇಲೂ ಹೀಗೆ ಆಗಿದ್ದರಿಂದ ಇದು ದೇವರಿಗೂ ಹೆದರದೆ ಇರೋ ಭಂಡ ದೆವ್ವವೆಂದುಕೊಂಡು, ಇನ್ನು  ನನ್ನ ಕೆಥೆ ಮುಗಿಯಿತೆಂದುಕೊಂಡು, ಅದು ನನ್ನನ್ನು ಸಾಯಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತಾ ಮುಂಚೆ ಅದರ ಮುಖವನ್ನಾದರೂ ನೋಡೋಣವೆಂದು ಮುಸುಕು ತೆರೆದೆ.
ಸುಂದರವಾಗಿರುವ(?) ಒಂದು ಮೋಹಿನಿಯನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದ ನಾನು ಭಯಾನಕವಾದ ನನ್ನ ತಮ್ಮನ ಮುಖ ನೋಡಿ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದೆ. ಎದ್ದು ನೋಡಿದರೆ ಇನ್ನೂ ಒಬ್ಬ ಎದ್ದು ಕುಳಿತ್ತಿದ್ದ. ಏನು ಅಂದೆ. ನನ್ನ ತಮ್ಮನಿಗೆ ರಾತ್ರಿ ಎಚ್ಚರವಾಗಿ ಸೂಸೂಗೆ ಹೋಗಲು ಒಬ್ಬನಿಗೇ ಭಯವಾಗಿ ತನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿರುವ ನನ್ನ ಅಣ್ಣನನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ 'ಕೆಲಸ' ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಮಲಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು. ಆದರೆ ನಿದ್ರೆ ಬರಲಿಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕೆ ನನ್ನ ನಿದ್ರೆ ಕೆಡಿಸಿದ್ದರು. ಸರಿ ಮಾತಾಡುತ್ತ ಕುಳಿತೆವು. ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ನೋಡಿದೆ, ಅದೇ 16 ಜನ ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಯಾರೂ ದೊಡ್ಡವರಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಎಲ್ಲರನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿಬಿಟ್ಟೆವು. ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ಚರ್ಚೆಗೆ ಎಳೆದುತಂದಿದ್ದು ಅದೇ ದೆವ್ವವನ್ನ. ಅದೆಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತು ಹಾಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದೆವು. ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊರಗಿನ ಯಾವುದೋ ನೆರಳು ಓಡಾಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ಭಾಸವಾಗಿ ಹೆದರಿಕೊಂಡೆ. ಆದರೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಯಾಕೆ ಸಂಶಯ ಪಡಬೇಕೆಂದು ಎದ್ದು ಹೋಗಿ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಇಣುಕಿ ನೋಡಿದೆ-

ನಕ್ಷತ್ರಗಳಿಂದ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿದ್ದ ಕಪ್ಪು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ದ್ರುಷ್ಟಿಬೊಟ್ಟಿಟ್ಟಂತೆ ಪೂರ್ಣಚಂದ್ರ ಒಬ್ಬನೇ ನಗುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದ.

ಮತ್ತೆ ಬಂದು ಕುಳಿತೆ. ದೆವ್ವ ಬರೀ ಕಲ್ಪನೆ ಅನಿಸ್ತು.
ಅದನ್ನೇ ನನ್ನ ಅಣ್ಣನಿಗೆ ಹೇಳಿದೆ.
ಅದಕ್ಕವನು ದೆವ್ವವಿರುವುದು ನಿಜವಾದರೆ ಇನ್ನು ಮೂರು ಎಣೆಸದರೊಳಗಾಗಿ ಮನೆಯ ಕಾಲಿಂಗ್ ಬೆಲ್ ಶಬ್ದವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದ.
ತಕ್ಷಣ ನನಗೆ ಹೆದರಿಕೆಯಾಯಿತು. ಇಷ್ಟು ನೇರವಾಗಿ ದೆವ್ವದಂತಾ ದೆವ್ವಕ್ಕೆ ಸವಾಲೆಸೆಯುವುದು ಮೂರ್ಖತನ ಕೆಲಸವೆನ್ನಿಸಿ ನಿನ್ನ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನ ಪುನರ್ವಿಮರ್ಶೆ ಮಾಡಿಕೋ  ಎಂದು ನಮ್ಮಣ್ಣನನ್ನ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳೋಣವೆಂದುಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವನು ಎಣೆಸಲು ಶುರುಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದ...
ಒಂದು...(ಏನೂ ಸಂಭವಿಸಲಿಲ್ಲ)
ಎರಡು...(ಏನೂ ಸಂಭವಿಸಲಿಲ್ಲ)
ಮೂರು...,
ಆಗ ಹೊಡೆದುಕೊಂಡಿತು ಕಾಲಿಂಗ್ ಬೆಲ್ಲು!
 ಒಂದಲ್ಲ ಎರಡೆರಡು ಸಾರಿ!
ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನು ಅಡ್ಡಾಡುತ್ತಿದ್ದ ದೆವ್ವವೊಂದ್ಯಾವುದೋ  ನಮ್ಮ ಸವಾಲಿಗೆ ಉತ್ತರವೆಂಬಂತೆ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು!.
ಮರದ ಮೇಲೆ, ಜಗತ್ತಿನೆಡೆಗೆ ಒಂದು ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯವಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕೂತಿರುವ ಕಾಗೆಗಳ ಗುಂಪಿಗೆ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಯಾರೋ ಗುಂಡು ಹೊಡೆದರೆ ಹೇಗೆ ಚೆಲ್ಲಪಿಲ್ಲಿಯಾಗುತ್ತವೋ , ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಹಾಗೆಯೇ ಚೆಲ್ಲಾಪಿಲ್ಲಿಯಾಗಿ ಸಿಕ್ಕ ಹೊದಿಗೆಗಳ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಸಿಕ್ಕ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡೆವು.
ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದಾಗ 8 ಘಂಟೆ.
ಎದ್ದು ನಮ್ಮ ತಾತನ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ರಾತ್ರಿ ನಡೆದ ಘಟನೆಯನ್ನು ಒಂದಕ್ಕೆರಡು ಮಾಡಿ, ಈ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ದೆವ್ವದ ಕಾಟವಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆವು. ಅವರು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ವಿಚಲಿತರಾಗದೆ ಹೇಳಿದರು- ಎರಡು ಸಲ ಕಾಲಿಂಗ್ ಬೆಲ್ಲು ಹೊಡೆಯುವುದು ಐದು ಘಂಟೆಗೆ , ಮತ್ತು ಹೊಡೆಯುವಾತ ಹಾಲಿನವನು!.

ಶನಿವಾರ, ಮಾರ್ಚ್ 13, 2010

"ಮಹಿಳಾ ದಿನಾಚರಣೆಗೆ ನಾನು ಬರೆದ ಭಾಷಣ"

 ಆಕಾಶ ನೀಲಿಯಲಿ,
ಚಂದ್ರ , ತಾರೆ ತೊಟ್ಟಿಲಲ್ಲಿ,
ಬೆಳಕಾ ಇಟ್ಟು ತೂಗಿದಾಕೆ...
ನಿನಗೆ ಬೇರೆ ಹೆಸರು ಬೇಕೇ?
ಸ್ತ್ರೀ ಎಂದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕೆ??

ಹೀಗೆ ಇಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿ, ಇಷ್ಟು ಭಾವುಕವಾಗಿ, ಇಷ್ಟು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬರೆದವರು ನಮ್ಮ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಕವಿ ಡಾ.ಜಿ.ಎಸ್. ಶಿವರುದ್ರಪ್ಪನವರು.

"Sure GOD created man before women. But then you always make a rough draft before the final masterpiece"

ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಅಮ್ಮ ಅನ್ನಬೇಕ? ತಾಯಿ? ಜನನಿ? ಗೆಳತಿ? ಅಥವಾ ಬರೀ ಸ್ತ್ರೀ ಎಂದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕ??
ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಪೂಜ್ಯ ಸ್ಥಾನವಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣನು ದೇವರಿಗೆ ಹೊಲಿಸುತ್ತೇವೆ, ಮತ್ತು ಅಷ್ಟೇ ಕೆತ್ತದಾಗಿಯು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ!

ಜಗತ್ತಿನ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ, ಎಲ್ಲಾ ಕಾಲದಲ್ಲೂ, ಎಲ್ಲಾ ಧರ್ಮಗಳೂ ಕಾಲ ಸರಿದಂತೆ ವಿಕಾಸವಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾ ಹಳೆಯ ಕೆಟ್ಟ ಆಚರಣೆಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕಿತ್ತೊಗೆದು ಹೊಸ ಕಲ್ಪನೆಗಳನ್ನ, ಹೊಸ ಅಭಿರುಚಿಗಳನ್ನ ತರುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ ಭಾರತದಲ್ಲಾದ ಮಹತ್ವದ ಬದಲಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ವಿಧವಾ  ಪುನರ್ವಿವಾಹವೂ ಒಂದು. ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಲೇಖಕ ಎಸ್.ಎಲ್.ಭ್ಯರಪ್ಪನವರು ತಮ್ಮ ಜನಪ್ರಿಯ  ಕಾದಂಬರಿ "ವಂಶವೃಕ್ಷ" ದಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಪ್ರಕೃತಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದ್ದಾರೆ!
ಅವರು ಹೀಗೆ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ-

 "ಹೆಣ್ಣು ಪ್ರಕೃತಿ!
ಪ್ರಕೃತಿ ವಿಧವೆಯೇ?

ಚಿರನೂತನಳೂ, ಚಿರಚೀತನಳೂ ಆದ ಪ್ರಕೃತಿಗೆ ಕೃತಕ ಧರ್ಮದ ಕಟ್ಟು ಹಾಕುವುದು ಅಧರ್ಮ.
ಹೆಂಗಸನ್ನು ಅನುಭವದಿಂದ ವಂಚಿತಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಸಹಸ್ರ ಅಡೆತಡೆಗಳಿವೆ. ಅವೆಲ್ಲವೂ ಮನುಷ್ಯನಿಂದ ಕೃತಕವಾಗಿ ನಿರ್ಮಿತವಾದವು. ಈ ಅಡೆತಡೆಗಳಿಗೆ ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಹೆಂಗಸಿನ ಮೂಲ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಎದರಿಸುವ  ಶಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ. ಆಗ ಅವು ಗಂಡಸಿನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹಿಡಿದು ನೂರಾರು ಭಯಭೂತಗಳನ್ನು ಬಿತ್ತುತ್ತವೆ. ನಮ್ಮ ಕೆಲವು ಸ್ವರೂಪಗಳಿಗೆ ಮೈಲಿಗೆಯ ಆರೋಪ ಹೊರಿಸಿ ಹೆಂಗಸ್ಸನ್ನು ವಂಚಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆದೇ ಇದೆ. ಗಂಡಸರು ಹೆಂಗಸರಿಗಿಂತಾ ಎಷ್ಟಾದರೂ ದುರ್ಬಲರು.

ಅವಳ ಮೂಲ ಗುಣವೇ ಚೀತನವಾದುದು. ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮನ ತುಂಬುವ ವನಶ್ರೀ, ಕಣ್ಣನ್ನು ಸಂತೃಪ್ತಿಗೊಳಿಸುವ ಸುಂದರ ದೃಶ್ಯಗಳು, ಚರಾಚರ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ಅನ್ನವೀಯುವ ಅವಳ ವಿಶಾಲ ವಿಸ್ತಾರ, ಇವುಗಳಿಗೆ ಯಾವ ಧರ್ಮವೂ ವ್ಯಧವ್ಯದ ಸೋಂಕು ತಗುಲಿಸಬಾರದು.
ಎಂದಿಗೂ ನಾವು ಕೃತಕ ಅಡೆತಡೆಗಳನ್ನು ನಂಬಿ ಅವಳನ್ನು ವಿಮುಕ್ತಳನ್ನಾಗಿಸಬಾರದು.
ವಿಮುಖತೆ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಗುಣವಲ್ಲ!

ಪ್ರಕೃತಿಯ ಅಂದರೆ ಹೆಣ್ಣಿನ ಮೂಲ ಗುಣವನ್ನು ಕೃತಕವಾಗಿ ತಡೆಹಿಡಿಯುವ ಧರ್ಮ, ನೀತಿ, ರಾಜಶಾಸನ, ಸಮಾಜ ನಿಯಮ, ಜನತೆಯ ಆರೋಪ, ಇವೆಲ್ಲವೂ ಅಸತ್ಯದ ಮುಖಗಳು. ಹೆಣ್ಣಿನ ಸುಂದರ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ತುಳಿಯಲೆತ್ನಿಸುವ ಧರ್ಮವು ತನಗೆ ತಾನೇ ನಾಶವಾಗುತ್ತದೆ."

 ಭಹುಶಹ ಈ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಇದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬರೆಯಲು ಯಾರ ಕಯ್ಯಿಂದಲೂ ಕಷ್ಟವಾದೀತು.
ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ದ್ಹೌರ್ಬಲ್ಯಗಳನೆಲ್ಲಾ ಸರಿದೂಗಿಸಿ ಹೊಸ ಕಲ್ಪನೆಗಲೊಡನೆ, ಹೊಸ ಕನಸಿನೊಂದಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ಸಮಾಜವೊಂದನ್ನು ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಕಟ್ಟೋಣವೆಂದು ಕೋರುತ್ತಾ ನನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಮುಗಿಸುತ್ತೇನೆ...